Na een klein dagje varen met de motor aan zijn we nu weer volle bak aan het zeilen. Eerst hebben we de Gennaker gezet met de spiboom, maar al snel trok de wind aan en hebben we de Gennaker voor de Genua geruild. Nu zeilen we met een uitgeboomde gereefde Genua over een rommelige zee met flinke golven en de wind trekt regelmatig aan tot ruim boven de 30 knopen! De tegenstroom wordt steeds sterker en loopt nu 1 knoop tegen. Maar desondanks schiet het lekker op en hebben we het aan boord allemaal goed.

Helaas zijn we vandaag de lijn en de prop van de sleepgenerator verloren…. De lijn zat met een knop aan de harp van de generator vast, nu niet meer…. We hebben gelukkig nog een reserve prop aan boord, dus die gaan we morgen maar een onder het bed opzoeken. Hopelijk vinden we ook een geschikte lange lijn. In de nacht als de zonnepanelen niks opleveren zorgt de sleepgenerator ervoor dat de accu's vol blijven.

Met een beetje geluk en een beetje minder stroom tegen kunnen we woensdag ruim voor het donker het anker laten vallen in Baie de Kuto, Ile de Pine!

Op 4/29/2013 6:59 AM (utc) was onze positie 26°59.51'S 169°53.19'E

Het is droog! Alle natte spullen hangen we nog even snel te drogen.Vanmorgen kwamen eerst de Customs aan boord om uit te klaren. Nog een laatste kop koffie op de Seaquest en dan is het tijd om afscheid te nemen. Over een maand zien we hun weer in Australië. Maar waarschijnlijk zien we ze zo nog wel varen.

Als de trossen los zijn en we de box uitvaren zien we dat het log/snelheidsmeter het niet doet. Van de week hadden we hem al ‘van binnenuit’ schoon gemaakt, maar dat heeft dus niet geholpen. Even achteruit varen helpt ook niet. We meren nog even af en John maakt een ‘afscheidsduik’. Gewapend met snorkel, vinnen en borstel springt hij het koude water in en varen we even later weg met een werkende snelheidsmeter.

Een gevoel van opluchting neemt het van ons over. We zijn weer onderweg!

In ons vorige bericht schreef ik al dat de Boomerang  klaar voor de tweede helft is. Wij ondertussen ook steeds meer. De voorraden zijn aangevuld en de auto verkocht. Langzaam nemen we afscheid van nieuwe vrienden, Auckland en het leven hier. Nu is het alleen nog wachten op een goed weerbericht en dan kunnen we vertrekken richting de tropen.

Afgelopen maanden is het weer hier extreem mooi geweest. In jaren is de zomer niet zo stabiel en droog geweest. Echter is het maandag hier echt herfst geworden. Veel regen en harde wind, gelukkig blijft het kwik wel rond de 20 graden. Maandag is John (in de regen en wind) begonnen aan drie dagen zeiltraining en donderdag heeft hij zijn ‘Yachtmaster’ examen. Hij heeft veel geleerd afgelopen weken. Hij komt net moe en voldaan in het donker binnen.

We liggen nu alweer een tijdje in een mooie box in ‘Pier 21’, de ‘Viaduct Marina’ was vol. Een gezellige bedrijvige boel hier. De Seaquest ligt weer in het water te glimmen na een weekje op de kant. En vanaf de Boomerang kijken we uit op ‘Orams Marina’ waar ze afgelopen tijd aan de mega zeiljachten ‘Thalia’ en ‘Marie’ hebben gewerkt. Leuk om te zien. Ook zijn er weer veel boten met kinderen en er wordt heel wat afgespeeld (en geborreld). Nick en Luuk hebben het weer erg gezellig met Maren en Linde. ’s Morgens eerst school en wanneer dit klaar is en ze hebben goed geluisterd mag er gespeeld worden. Dat is nog eens een motivatie om door te werken! Nick heeft een project week achter de rug. Hij mocht een onderwerp kiezen en het werd ‘De Gletsjers’. Onderaan dit bericht kan je zijn werkstuk zien.

Het afscheidsfeestje van Jon (hij is ondertussen in Australië) in Bethells bij Hendrikjan en Anne was weer erg gezellig. BBQ aan, genoeg koude drank, fikkie stoken, dansen en veel (ondertussen) bekenden. De kids en wij hebben ons goed vermaakt.  En dat doen we hier steeds. Happy hour hier, sundowner daar en ook weer eens een gezellige Cobb avond op de Boomerang met de Seaquest.

Gezamenlijk zijn we, met kussentjes en dekens onder arm naar de ‘Friday Night movie – market’ geweest. Eerst daar lekker gegeten, van thais tot pizza en natuurlijk ijs, popcorn en bier…. Omdat het hier nu al om half zeven donker is werd er eerst een kinderfilm gedraaid  (Willy Wonka and the chocolate factory uit 1971) en later nog een film.   Auckland is echt een leuke stad waar zoveel leuke (gratis) dingen worden georganiseerd!

Deze week staat Bahasa Indonesia, de taal gebruikt in Indonesië op het rooster van de Boomerang school. Nick vind het veel te moeilijk, maar Luuk vind het allemaal wel grappig. En spreek de worden uit met een Amerikaans accent……. We blijven oefenen!

Nu alleen nog een berichtje van huishoudelijke aard: Heeft iemand ‘Beer’ gezien? Hij is 25 cm lang en bruin van kleur hij houd van verstoppertje spelen en avonturen. Luuk mist hem heel erg……..

Salam hangat,
Debby
[picasa width="550" height="375" bgcolor="#dedede" autoplay="1" showcaption="1" user="johnendebby@gmail.com" album="es_2013WerkstukGletsjers"]

Na de vele weken vakantie vieren zijn we nu weer met z’n viertjes aan boord en langzaam terug in het dagelijkse Boomerang ritme.

Tijd voor een blog update! Met Oma Alinde zijn we vanuit Gulf Harbour naar Rakino gezeild. Een mooi windje en zonnetje erbij. Niet veel later liep DB de baai binnen met Hendrik Jan & Debby. Rakino is één van de vele eilanden hier in de Hauraki Gulf. Heuvelachtig, groen, rotsen en mooie baaien.

We zeilen verder naar Motuhine. De kids vermaken zich prima met Oma. Ze is een prima lerares en zwemmaatje. Na weer een nachtje achter het anker zeilen we naar Rangitoto, de laatst actieve vulkaan uit de Auckland regio. Na een wandeling over de lavapaden zeilen we met opkomend water en dus de stroom mee naar Auckland. We genieten van het heerlijke weer, wijn , eten en gezelschap.

Nog een ochtend school en een stadwandeling en dan de bus in richting het vliegveld. Nick en Luuk vinden het reuze spannend. Eindelijk naar hun ‘grote’neef en tante in Melbourne. De vlucht met een nieuwe Airbus 380 is vol luxe. Luuk vindt het geweldig. “Mam ze komen zelfs het eten brengen!”

Nick en Luuk vinden het geweldig om in een ‘huis’ te zijn. Spelen met lego, treintjes, transformers en ga zo maar door. Marion regelt fietsen voor iedereen en zo kan Luuk eindelijk na anderhalf jaar weer eens fietsen.

Na een koude eerste dag wordt het steeds warmer. We wandelen, fietsen, klimmen, zwemmen, mountainbiken,  skaten, bowlen en spelen in de vele speeltuintjes. We genieten van het bij elkaar zijn, wat zelfs na anderhalf jaar ‘normaal’ voelt. Het is leuk om te zien dat vele winkels die in Nieuw Zeeland voorkomen ook hier zijn (of is het andersom…)  Tijdens het kletsen met m’n zus zeg meerdere malen; ‘bij ons in Auckland’, ‘bij ons in de Countdown (supermarkt)’ ect. Zo voelt het voor ons ook echt. Daar leven we nu een is ons thuis.

In Melbourne zijn ze druk bezig met de voorbereidingen voor de F1. Het Albert park is omgebouwd tot circuit. We rijden over het circuit naar St. Klida, tijd voor fish and chips, skaten en pinguïns spotten. Zondag gaan we nog even langs bij Peter en Veronica, leuk om elkaar weer even te zien. Daarna gaan door naar Cirque du Solei. Wat een show! De acrobaten, de kostuums, licht en geluid, indrukwekkend! De dagen in Melbourne vliegen voorbij.Na een heerlijke week in Melbourne vliegt oma woensdag weer naar huis en wij gaan de volgende ochtend vroeg ook weer terug naar huis, waar John en de Boomerang in Auckland op ons wachten.

John mag dan 36 zijn en nog steeds met z’n ouders mee op vakantie gaan, mij bevalt het wel! Ze bedwingen de bergweggetjes als jonge goden, met de camper en te voet. We genieten van het comfort van een ‘service wagen’ in de buurt. Altijd een koud biertje in de buurt, kinderen lekker uit logeren en als het ’s avonds te koud is om buiten te zitten een knusse ‘zithoek’.

We rijden van het Mount Cook National Park naar Lake Takapo. Het is een gletsjer-meer en heeft een (melk) turquoise kleur, heel apart. We vinden een plekje op de camping aan het meer en besluiten lekker een dagje te blijven staan. John en ik lopen de Mount John op. Nick en Luuk worden getrakteerd op een taartje door Opa & Oma in dorp. Aan het einde van de middag mogen de kids nog even proberen ‘over water te lopen’. In grote opgeblazen plastic ballen rennen en vallen ze over het meer. Een prachtig gezicht met de bergen op de achtergrond.

Februari vorig jaar werd Christchurch getroffen door een aardbeving. De sporen van vernieling in het centrum van de stad maken ons stil. Heel veel is verwoest……. We hadden niet verwacht dat het er na een jaar nog zo uit zou zien. Het grootse gedeelte van het centrum is afgezet en bulldozers rijen af en aan. De ‘Pop-up mall’ is een mooi initiatief. Vrolijk gekleurde zeecontainers zijn omgetoverd tot trendy winkel units en zo is een nieuw tijdelijk centrum gecreëerd. We bezoeken ‘Quake City’ en informatief centrum, waar we meer leren over de aardbevingen in Christchurch en Nieuw Zeeland en over de wederopbouw van Christchurch.

Kaikoura betekend:  Kai= eten en Koura=rivierkreeft. Overal dus tentjes waar je dit kan eten. Hier in de baai zwemmen veel walvissen, dolfijnen en zeerobben. Het stuk van Christchurch naar Kaikoura schoot lekker op. Het hooggebergte hebben we achter ons gelaten. We schrikken van de prijzen de ‘Whale cruises’ en besluiten om de wandel track langs de kust te lopen. Heen over de kliffen, waar we dolfijnen zien springen, helaas geen walvissen. Terug over het strand. We moeten uitkijken dat we niet over de zeerobben struikelen. Overal liggen ze heerlijk lui te zonnen een enkeling doet truckjes in het water.

Dan zit onze tijd op het Zuider-eiland er alweer bijna op. We rijden terug naar Picton slapen daar nog een nachtje en om 7 uur staan we weer bij de ferry. Wij rijden in één stuk door terug naar de boot in Gulf Harbour en Ella en Gerard volgen nog een stuk van de ‘Wine trail’ en slapen een nachtje in Hastings en Hamilton.

En zo zit onze tijd met Ella en Gerard er alweer bijna op. De camper staat nu hier weer bij de haven op een mooi veldje met zeezicht en er wordt druk gewerkt om de camper schoon en leeg te maken na vijf super mooie intensieve weken. Straks gaan we naar het vliegveld en halen we Oma Alinde op en morgen vliegen Ella en Gerard weer terug naar Nederland.

Ella & Gerard, bedankt dat we met jullie mee mochten op vakantie, a memory for live!